Slow sewing – podsumowanie wyzwania

Jeżeli obserwujecie mnie na moim profilu na >>> Instagramie <<< wiecie doskonale, że wzięłam ostatnio udział w wyzwaniu slow sewing ogłoszonym przez jedną z moich ulubionych blogerek. „Szycie z Joulenka” było dla mnie pretekstem do sprawienia sobie długiej kamizelki, za którą nie miałam odwagi się do tej pory zabrać. Zamysł niby był, ale nie bardzo wiedziałam jak to ugryźć. I tu wkroczyła Joulenka, która kończąc swój kurs pt. „Jakość szycia” (notabene świetny – polecam przeczytać!) rzuciła mi wyzwanie  – szyć powoli, dokładnie, z namysłem. Tak też potraktowałam ten projekt – zrobiłam szkic, żeby uprządkować sobie moje oczekiwania, spokojnie stworzyłam formę, przeniosłam ją na materiał… To wszystko (ze świętami w trakcie) zajęło mi niemalże miesiąc. Nigdy nic nie szyłam aż tak długo i z taką cierpliwością. Nauczyłam się bardzo dużo – i tym chcę się właśnie podzielić. Dziś przedstawiam Wam 5 rzeczy, które zyskałam biorąc udział w tym projekcie – zapraszam! 🙂

5 rzeczy, które zyskałam dzięki wyzwaniu SLOW SEWING :

1. Najbardziej namacalna korzyść – kamizelka 🙂

Właśnie – nie wiem czy gdybym nie zdecydowała się na wzięcie udziału w wyzwaniu Joulenki, kamizelka wisiałaby już dziś u mnie w szafie. Nie znalazłam do tej pory w żadnej „Burdzie” odpowiadającego mi wykroju, nie wiedziałam jak się w ogóle za to zabrać… Wyzwanie dodało mi odwagi – no bo skoro mam działać powoli, to mam czas na wszystkie potknięcia i błędy oraz ich poprawianie –  a co jeszcze lepsze – miałam czas na dokładne przemyślenie wszystkiego wcześniej, więc błędów nie było znowu aż tak dużo. 🙂

2.  Nauczyłam się planować szycie

Niby wszyscy wiemy, że jeżeli coś dokładnie zaplanujemy staje się to o wiele łatwiejsze. Nie wiem tylko dlaczego tak długo zwlekałam z wzięciem się za tego typu działanie – a rozpisanie sobie kolejnych kroków i ich rozłożenie w czasie daje nie tylko sporo spokoju przy szyciu, ale także pewności, że nie zaskoczy nas niespodziewany brak kilkunastu minut na dokładne wykonanie zamierzonego szwu czy przeprasowanie właśnie powstałego. Od teraz mam zamiar planować (stworzyłam sobie nawet spersonalizowany organizer uwzględniający bloga i szycie – jak go przetestuję, chętnie się z Wami podzielę :))

3. Podniosłam sobie poprzeczkę

Uporządkowałam swoje szyciowe działania, odważyłam się na samodzielne stworzenie formy (co prawda na podstawie mojej „kupnej” marynarki, ale jednak), uszyłam rzecz, która wydawała mi się ponad moje możliwości – i dałam radę! 🙂

4. Weszłam na kolejny „level”

Korzyść nierozerwalnie połączona z poprzednią, bo uświadomienie sobie, że potrafię to i owo pokazało mi, jak dużo jeszcze pracy przede mną. I tak oto stwierdziłam, że szyjąc teraz tę kamizelkę zdecydowanie dodałabym do niej podszewkę. Moją pierwszą w życiu. No ale, że kamizelka już gotowa, podszewka w moim wykonaniu będzie miała premierę w innym uszytku. Uroczyście się zarzekam – jesteście świadkami! 🙂

5. Poznałam siebie

Wiem, wiem… Górnolotnie. 🙂 No, ale coś w tym jest. Niby wiem, że potrafię dużo jeżeli tylko chcę, ale dopiero to wyzwanie uświadomiło mi, że moja cierpliwość jest o wiele większa niż się spodziewałam, że przy odpowiednim podejściu dam radę kreować rzeczy, które mi się wymyślą… Tak jak pisałam wcześniej, poznałam też swoje braki, ale przecież nie od dziś wiadomo, że „Wiem, że nic nie wiem” jest pierwszym krokiem ku poszerzaniu horyzontów. 🙂

Jak widzicie oprócz kamizelki, którą umyśliłam sobie już dawno temu „Szycie z Joulenka” dało mi też sporo bonusów – nie tak namacalnych jak ubranie, ale jednak takich, które zostaną ze mną na dłużej. Dużo dłużej niż mój najnowszy uszytek… 🙂

Dziękuję! 🙂

Dominika

Ps. Zdjęcia do dzisiejszego posta mogą być Wam już nieco znane, ponieważ są to moje Instagramowe kadry dotyczące wyzwania. Stąd też ich inna jakość niż zazwyczaj. No ale post niecodzienny, więc czuję się „rozgrzeszona”. 🙂